Masaż w Europie

Ambroży Pare odegrał dla masażu rolę fundamentalną. Wątpliwe, czy bez jego spostrzeżeń, poczynionych badań i obserwacji, wreszcie wysnutych wniosków, dziś na starym kontynencie ten rodzaj zabiegu byłby równie popularny. Trzeba bowiem pamiętać, że choć o zdrowotnych właściwościach masażu mówił już "ojciec medycyny" Hipokrates, że korzystali z niego sportowcy podczas pierwszych Igrzysk w starożytnej Helladzie i że leczył się nim z przypadłości sam Juliusz Cezar, to w Europie z przyjściem mrocznego średniowiecza o masażu zupełnie zapomniano (zakładając, że asceza, a więc popularne umartwianie ciała, za pomocą samookaleczenia i sadystycznego biczowania własnej skóry na plecach, nie jest formą masażu). 

Historia masażu w Europie nowożytnej jest pełna zwrotów. Do łask przywrócił go dopiero w renesansie, wieku nauki i kultury nawiązującej do antyku, właśnie znakomity francuski lekarz i chirurg Ambroży Pare. Poprzez bezpośrednią styczność z pacjentem i obserwacje reakcji jego ciała na masowanie obolałych partii skóry, doszedł do wniosku Pare, że masaż przynosi człowiekowi nie tylko ulgę i przyjemność, ale że ma wpływ na mięśnie i to wpływ zbawienny. Odtąd rozpoczął stosować tę formę zabiegu coraz częściej i rozpowszechniał ją wśród innych lekarzy i ludzi związanych z medycyną. 

Przez kolejnych kilkaset lat poza paroma naukowcami (wśród których był nawet jeden filozof) masaż ani nie zyskał na popularności, ani też o nim nie zapomniano. Natomiast jego wielką karierę "ożywiło" grono lekarzy ze Skandynawii w wieku XIX. Na przełomie XIX i XX wieku, masaż stosowano już powszechnie w różnego rodzaju leczeniu przede wszystkim stawów, problemów laryngologicznych i w klinikach chirurgicznych. Ogromny wpływ na popularyzacje masażu i zrównanie go z innymi dziedzinami medycyny miał Polak-Izydor Zabłudowski żyjący na początku XX wieku. Niektórzy uważają, że jego praca i wyniki naukowe jakie osiągnął, także sława jaką zyskał w całej Europie, zdecydowała o sukcesie masażu w takim samym stopniu, jak wskrzeszenie go w piętnastym wieku przez Ambrożego Pare. 

Odtąd masaż stał się potężnym narzędziem w profilaktyce i lecznictwie. Poszczególni lekarze zaczęli modyfikować metodę masowania ciała, co w jeszcze większym stopniu poszerzyło wiedzę na temat wpływu tego typu zabiegów na ludzki organizm. I nawet, gdy po II wojnie światowej rozpoczął się kolejny etap częściowego ignorowania masażu w lecznictwie, który trwał do końca XX wieku, w ostatnich latach znów popularne stały się naturalne sposoby leczenia ludzkiego ciała, zaczęto przypominać sobie o zbawiennym wpływie tak zwanej medycyny niekonwencjonalnej, wreszcie przypomniano sobie o masażu. Nagle świat oszalał na punkcie tego zabiegu i jak przysłowiowe "grzyby po deszczu" zaczęły powstawać setki gabinetów, klinik i przychodni zajmujących się masażem.