L arginina - ratunek dla serca

W 1998 roku została przyznana Nagroda Nobla w dziedzinie medycyny trzem naukowcom (Robert F. Furchgott, Louis J. Ingarro oraz Ferid Murad), którzy przeprowadzili badania nad aminokwasem L-argininą. Ich badania otworzyły drogę innym naukowcom, którzy wykorzystując dotychczasową wiedzę poszli znacznie dalej. 

L-arginina jest najważniejszym spośród 20 aminokwasów w naszym organizmie. Właśnie z argininy organizm wytwarza tlenek azotu. Tlenek azotu poprzez swoje interaktywne działanie w systemie naczyniowym, immunologicznym i nerwowym uczestniczy prawie w każdym procesie odbywającym się w komórkach.

Produkcja tlenku azotu zmniejsza się z wiekiem, również w wyniku schorzeń serca i cukrzycy. Obniżona produkcja tlenku azotu może być również spowodowana stosowaniem preparatów antydepresyjnych, środków obniżających ciśnienie krwi, spożywaniem alkoholu, paleniem papierosów. Każdy, komu zależy na lepszym funkcjonowaniu systemu sercowo-naczyniowego i zapobieganiu chorobom, będzie dbał o zwiększenie poziomu tlenku azotu w organizmie. Uzyska to dzięki L-argininie, przyjmowanej jako uzupełnienie diety codziennej. 

L-argininanie jest równa L-argininie

Różne rodzaje L-argininy (podobnie jak wiele innych "cudownych substancji"), chociaż podobnie się nazywają, różnią się jakością i sposobem produkcji. Zalecana jest szczególna ostrożność przy wyborze preparatów L-argininowych. Koniecznie należy zwrócić uwagę na farmaceutyczną jakość preparatu. Dr. Predegast - naukowiec o światowej renomie, prowadzący badania nad właściwościami L-argininy stwierdza: "Jeśli stosowany preparat nie zawiera L- cytruliny przyśpieszającej syntezę L-argininy nie jest możliwe uzyskanie właściwych efektów". Dzięki przyśpieszonej syntezie L-argininy natychmiast wzrasta poziom tlenku azotu (NO), a L argninia jest uaktywniona na 24 godziny. Preparaty bez L-cytruliny przestają działać już po 4-6 godzinach. L-arginina w postaci proszku jest jedyną, efektywną i bezpieczną formą. Należy dodać, że naukowcy, którzy projektują formułę L-argininy, muszą biegle znać wewnętrzne działanie argininy, znać doskonale chemiczna stronę projektu, posiadać doświadczenie kliniczne, wykazać się znajomością metabolicznych ścieżek oddziaływania L-argininy, a także znajomością jej ogromnych możliwości opóźniających proces starzenia się organizmu i roli hormonów młodości w tym procesie.