Dowiedz się, jak działa witamina B17!

W poprzednim artykule poznaliśmy naukowe fakty oraz wyniki badań dr Krebsa. W dzisiejszym zajmiemy się odpowiedzią  na zarzut powszechnie stawiany przez tradycyjnych medyków Amigdalinie, poznamy jej działanie oraz źródła występowania w przyrodzie.

Opisy leczniczego działania witaminy B17 opisano już w egipskich papirusach sprzed 5000 lat. Starożytni Egipcjanie zalecali użycie wody migdałowej do leczenia raka skóry. Podobne zapiski o stosowaniu gorzkich migdałów (które zawierają w swoim składzie amigdalinę) pochodzą z Chin sprzed 4500 lat.


W nowożytnej medycynie pierwsze informacje o tym, że witamina B17 skutecznie leczy raka, pojawiły się ponad 50 lat temu. Informacje te od razu podzieliły lekarzy na  gorących propagatorów witaminy B17 oraz przeciwników. Z szacunkowych wyliczeń wynika, że od czasu pojawienia się pierwszych wzmianek o amigdalinie około 100 tys. chorych na raka zostało wyleczonych.

Po tym krótkim wstępie dla przypomnienia faktów, które zostały opisane w poprzednim wpisie odpowiedzmy teraz na zarzut:
Witamina B17 zawiera pewne ilości śmiertelnej trucizny – cyjanku potasu (kwas pruski), w związku z tym jest niebezpieczna dla zdrowia.

Faktem jest, że witamina B17 Dr Krebsa ekstrahowana była z pestek moreli, a następnie syntetyzowana w formie krystalicznej przy użyciu jego własnego, unikatowego procesu. Dr Ernst Krebs w latach 50-tych w dość spektakularny sposób udowodnił ponad wszelką wątpliwość, że witamina B17 była kompletnie nieszkodliwa dla ludzi. Po przetestowaniu jej na zwierzętach, napełnił dużą strzykawkę mega-dawką skoncentrowanej Amigdaliny, którą następnie wstrzyknął sobie w ramię! Był to drastyczny i szokujący sposób, ale nie miał szkodliwego wpływu na życie doktora.

Jaki wypływa z tego wniosek?  

Witamina B17 jest nieszkodliwa dla zdrowych tkanek.

Dlaczego tak się dzieje?

Aby odpowiedzieć na to pytanie musimy przyjrzeć się budowie molekuł Amigdaliny. Molekuła B17 zawiera jedną jednostkę cyjanku, jedną jednostkę benzaldehydu i dwie jednostki glukozy (cukru) „zamknięte” razem. Cyjanek może stać się niebezpieczny, gdy otworzy się najpierw molekułę, aby go uwolnić. Kluczem, który jest w stanie tego dokonać, jest jedynie pewien enzym zwany beta-glucosidase. Jest on obecny w całym ciele ludzkim w śladowych ilościach. Jego ilość znacznie wzrasta nawet stukrotnie tylko  w siedlisku złośliwego guza nowotworowego. W związku z tym  cyjanek jest uwalniany z molekuły jedynie w miejscu, gdzie znajdują się komórki rakowe. I tu możemy zauważyć radykalne efekty jego działania - całkowite niszczenie komórek rakowych. Benzaldehyd jest śmiertelnie niebezpieczną trucizną, która w połączeniu z cyjankiem wytwarza truciznę sto razy silniejszą niż każdy z nich z osobna. Efekt pracy tych dwóch związków na komórki rakowe możemy pozostawić wyobraźni. Jedno jest pewne, przynoszą pozytywne rezultaty.

Ale co z niebezpieczeństwem dla reszty komórek ciała?

Nasz organizm wyposażony jest w inny enzym: rhodanese, który jest obecny w ogromnych ilościach (dużo większych niż otwierający enzym beta-glucosidase w zdrowych komórkach). Enzym ten ma niesamowitą zdolność do kompletnego rozdrobnienia i przetworzenia zarówno cyjanku jak i benzaldehydu w produkty korzystne dla zdrowia. Natomiast komórki rakowe nie zawierają w ogóle rhodanesu, co pozostawia je kompletnie na łasce tych dwu niebezpiecznych trucizn.

 Skuteczne działanie B17 udowodniono w niezależnych badaniach w ponad 20 krajach, zarówno w przypadku ludzi jak i zwierząt. Skuteczność wyleczeń sięga prawie 100%, pod warunkiem że pacjent wcześniej nie został osłabiony naświetlaniem czy chemioterapią. Jednym z najbardziej znanych współczesnych  ośrodków leczących letrilem  jest meksykańska klinika dr Ernesto Contrerasa Rodrigueza.

Gdzie możemy znaleźć amigdalinę?

Niestety w większości krajów witamina B17 nie jest dostępna w aptekach (między innymi w Polsce).

Pozostaje import z zagranicy lub spożywanie owoców bogatych w tę witaminę także profilaktycznie.

Należy pamiętać, że witamina B17, amigdalina albo letril – to trzy różne nazwy tej samej naturalnej substancji występującej aż w 1200 gatunkach różnych roślin.

Witamina B17 jest powszechnie obecna. Możemy ją znaleźć w: 

Pestkach lub nasionach owoców:
jabłka, morele, wiśnie, nektarynki, brzoskwinie, gruszki, śliwki;

Fasoli:
bób (Vicia faba L.), ciecierzyca, soczewica (skiełkowana), fasola półksiężycowata, mung (skiełkowana), fasola ozdobna (Phaseolus coccineus);

Orzeszkach:
gorzkie migdały, makadamia (podobne do laskowych), nerkowca;

Jagody:
niemal wszystkie dzikie jagody: jeżyny, aronia,  żurawina błotna, dziki bez, açai, maliny, truskawki;

Nasionach:
len, sezam, chia (Salvia hispanica) - czyli oleistych;

Trawach:
akacja (Acacia Mill), alfalfa (skiełkowana), wodne trawy, sorgo alepejskie (Sorghum halepense (L.) Pers.), trojeść amerykańska (Asclepias syriaca), pszenica (trawa);

Ziarnach:
kasze owsa, jęczmienia, brązowy ryż, gryka, kasza chia, proso, żyto, wyka, pszenica;

I innych:
pędy bambusa, Sorgo (Sorghum Moench), dzika hortensja, cis drzewa (igieł, świeże liście)...